‘Ik voelde mij enorm gesteund’
Je veilig voelen tijdens het werk is een belangrijke voorwaarde om het werk goed te kunnen doen. Medewerker extramurale zorg bij Eigenz Diana de Wijk kreeg afgelopen jaar te maken met een bedreiging tijdens haar werk. Het bracht het gesprek over veiligheid binnen het team op gang en leidde er zelfs toe dat Diana nu een opleiding volgt om haar kennis uit te breiden en te werken aan haar eigen veiligheid en die van cliënten.
Wat doe je als je je niet veilig voelt in je werk? Diana liep afgelopen jaar tegen deze vraag aan. Ze kreeg vermoedens van kindermishandeling bij een van ‘haar’ gezinnen, twee ouders met een licht verstandelijke beperking en een zoontje, die ook een beperking had. Tot haar spijt kwam het zo ver dat het jongetje uit huis geplaatst moest worden. “De ouders waren in alle staten,” vertelt ze. “Dat kunnen wij ons goed voorstellen, geen enkele ouder wil dat zijn kind uit huis geplaatst wordt. De vader dreigde dat hij me wilde opzoeken, zou neersteken, vermoorden. Toevallig woonde ik in de buurt, dus dit zorgde ervoor dat ik niet meer naar mijn eigen supermarkt wilde, om te voorkomen dat ik daar twee personen op mijn nek zou krijgen.”
Gelukkig voelde Diana zich enorm gesteund door haar zorgmanager en het team. “Ik kon mijn zorgmanager altijd bellen, ook ’s avonds, al was het maar om te ontladen. Zij was goed op de hoogte van wat dit met mij deed en dat was eigenlijk al genoeg om mij staande te houden. Ook had ik contact met de gedragsdeskundige, die met mij meedacht.”
Binnen het team werden afspraken gemaakt. “Bijvoorbeeld dat, als er sprake van onveiligheid is, je met z’n tweeën naar het adres gaat. Mijn collega en ik bespraken vooraf: wie doet wat, welke toon krijgt het
gesprek? Soms werken we samen met de politie. En,” benadrukt Diana, “je kunt een casus altijd overdragen aan een collega, zodat die er met een frisse blik tegenaan kan.”
Terugkijkend trekt Diana ook lering uit deze situatie. “Mijn collega en ik hadden het eerder bij het team moeten melden. Dan hadden we meer steun aan onze collega’s kunnen hebben.” Dat ze, door de coronamaatregelen, alleen online contact met elkaar hadden, hielp daar niet bij.
Diana volgde de meldcode voor huiselijk geweld en kindermishandeling. “We hebben samen alle stappen doorlopen. Ik had veel houvast aan de meldcode. Als je die volgt, weet je zeker dat je niets vergeet. En de medewerker meldcode stelde de juiste vragen, zoals: Wat doet dit met jou? Gaat het niet te ver? Wat kan de gemeente doen?”
“Het was niet normaal en zeker niet leuk. Toch vind ik dit soort processen mega interessant. Het maakt me scherp en zorgt ervoor dat ik beter kan functioneren.” Het droeg er zelfs aan bij dat Diana zelf de training meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling gaat volgen. “Het is een lastige, maar interessante materie. De signalen kunnen heel minimaal zijn. Je moet leren kijken en doorvragen. Zijn je zorgen gegrond? Hoe breng je zoiets in kaart? Daarnaast lijkt het me leuk om samen te werken met derde partijen, zoals de Raad voor de Kinderbescherming.”
Diana weet hoe lastig het kan zijn als je te maken krijgt met onveilige situaties in het werk. Als ze straks haar training heeft afgerond, kan zij haar collega’s als geen ander bijstaan.
Ik wilde niet meer naar mijn eigen supermarkt