‘Je hebt een zorgmanager nodig die durft los te laten’
Zuidwester groeide de afgelopen jaren in het werken met zelfverantwoordelijke teams. Dat vroeg om een andere aanpak van zowel de medewerkers van de teams als de ondersteuningsdriehoek. De medewerkers van de dagbesteding op Rommerswalestraat 1a en 1c in Goes ervaren hoe het is als team en ondersteuningsdriehoek de juiste rol oppakken: ‘De zorgmanager vertrouwt op onze kennis, dat stimuleert enorm.’
Ze gaan fluitend naar het werk. Dat is misschien wel de belangrijkste verandering sinds Annelieke Postema en Anneke Jeras ervaren wat het betekent om écht als zelfverantwoordelijk team te werken. Met echt zelfverantwoordelijk, bedoelen ze niet alleen verantwoordelijk zijn voor de eigen administratie, maar ook de verantwoordelijkheid krijgen van de ondersteuningsdriehoek.
“Net als iedereen binnen Zuidwester, komen we uit een situatie waarbij de zorgmanager iets bedacht en wij het uitvoerden”, zegt Anneke Jeras. “Toen we zelfverantwoordelijk werden, merkten we dat zorgmanagers ook zoekende waren in de nieuwe situatie. Wat was hun rol? Maar toen we een nieuwe zorgmanager kregen, viel het op zijn plek. Om als team zelfverantwoordelijk te kunnen zijn, heb je een zorgmanager nodig die durft los te laten.”
Nu Anneke en Annelieke werken in de nieuwe situatie is het eigenlijk heel logisch: “Wij zijn opgeleid om met onze cliënten te werken. Als er iets beslist moet worden op dat gebied, is het logisch dat wij daar samen met onze zorgmanager over in dialoog gaan, in plaats van dat de zorgmanager daar een besluit over moet nemen”, zegt Anneke.
De nieuwe teamsamenstelling is misschien wel de grootste verandering sinds het team echt zelfverantwoordelijk is. “In de oude situatie was de
boodschap duidelijk: dit is het team waarmee je het moet doen. Dus deden we er ook alles aan om goed samen te werken, maar we kwamen steeds tot de conclusie dat er toch een andere teamsamenstelling nodig was”, vertelt Annelieke. De nieuwe zorgmanager dacht daarin mee. De boodschap was niet meer ‘dit is het’, maar ‘wat moeten we doen om het werk en daarmee de zorg voor de cliënten te optimaliseren?’.
De gevolgen van die werkwijze gaan veel verder dan alleen een nieuwe teamsamenstelling. “Zonder deze aanpak, was ik misschien al weg geweest bij dit team of bij Zuidwester”, zegt Annelieke. “Ik heb altijd heel eerlijk gecommuniceerd dat ik geen mogelijkheden voor mezelf zag binnen de oude teamsamenstelling, maar nu ga ik weer fluitend naar mijn werk. Het stimuleert enorm dat de zorgmanager ons vertrouwen geeft. Je voelt je gehoord, je kunt je kennis inzetten en je hebt ook veel meer motivatie om je werk uit te voeren, omdat je plannen samen hebt bedacht en er dus helemaal achter staat.”
Anneke: “De sfeer is nu veel positiever en dat komt ten goede aan de cliënten. Zij ervaren ook meer rust en positiviteit.”
Is deze werkwijze weggegeld voor ieder team? Annelieke: “Zelfverantwoordelijkheid vraagt om een zorgmanager die durft los te laten, maar er wel is als we haar nodig hebben om samen in dialoog te kunnen. Het vraagt ook iets van jou als medewerker en je team. Bedenk wat je bij je zorgmanager neerlegt en wat je zelf kunt oppakken. Vragen over cliënten lossen wij met elkaar op. Wij kennen de cliënt immers het best, maar als we extra ondersteuning nodig hebben, vragen we de zorgmanager wel om advies waar we die ondersteuning kunnen vinden. Natuurlijk is het zoeken wie welke verantwoordelijkheid heeft, maar door daarover in gesprek te blijven, leer je dat vanzelf.”
Veranderingen komen niet van ‘bovenaf’, maar ontstaan door dialoog