‘Het aantal contactmomenten is verdubbeld’
De betrokkenheid van ouders, verwanten en wettelijk vertegenwoordigers nam sterk toe in 2020. De reden voor die toename valt te raden: corona. De pandemie zorgde ervoor dat in snel tempo veel creatieve oplossingen werden gevonden om op afstand contact te houden. Oplossingen die de teams graag behouden omdat ze van meerwaarde zijn voor de cliënt.
Beeldbellen. Als er één nieuw initiatief is dat Jean Paul de Haan, medewerker Wonen in Middelharnis, ook na de coronapandemie wil behouden, dan is het wel beeldbellen. Jean Paul werkt met cliënten met het ontwikkelingsniveau van gemiddeld een 1,5-jarige. “Bellen met ouders of andere verwanten was voor ons geen optie. Cliënten zijn aan de telefoon al snel afgeleid. Beeldbellen gebruikten we sporadisch, met het idee dat we het vaker konden doen, maar daar kwam het niet van door de waan van de dag.”
Tot in maart 2020 bijna heel Nederland op slot ging en ouders niet meer bij hun kinderen op bezoek konden in de woning aan de Deltaboulevard. “Terwijl verwanten op dat moment juist extra behoefte hadden aan contact”, vertelt Jean Paul. “Toen viel het kwartje. Nu móesten we wel gaan beeldbellen, anders zouden cliënten het contact met de familie verliezen.”
Gelukkig had het team vlak daarvoor van Zuidwester een tablet gekregen voor de woning, waardoor beeldbellen makkelijk ging. Maar ook de smartphone bood uitkomst.
“We merkten dat zowel cliënten als families het heel leuk vonden. Voor families die ver weg wonen en daardoor voorheen minder vaak langskwamen, werd de afstand ineens veel kleiner door beeldbellen.”
Hoewel de wereld door de lockdown kleiner werd, werd de belevingswereld van de cliënten juist groter. “Wij stuurden foto’s en filmpjes om de families op de hoogte te houden van wat er op de woning gebeurde. Zij stuurden op hun beurt foto’s en filmpjes terug. Het zorgde voor een heel andere beleving bij de cliënten. Een van hen kreeg weer herinneringen terug aan een vakantie van vroeger. Op die manier heb je ineens heel andere interactie met de cliënt.”
Zeker in de eerste lockdown in het voorjaar van 2020 verdubbelde het aantal contactmomenten. “En dat was genoeg”, zegt Jean Paul resoluut. “Verwanten wilden het liefst nog meer contact, maar dat hebben we afgehouden, omdat we ook het welzijn en de veiligheid van de cliënt en de groep in de gaten houden.”
Was het lastig om soms ‘nee’ te verkopen aan verwanten? “Nee. Dat gaat in goed overleg en ouders zijn het gewend van ons. Als wij als team of met heel Zuidwester een afspraak maken, houden we ons daar ook aan. De eerste keer nee verkopen is eng, maar het wordt makkelijker. Wat helpt, is dat iedereen binnen ons team staat voor de afspraken die we maken. Verwanten zullen dus bij ieder teamlid hetzelfde antwoord krijgen. Dat geeft vertrouwen onderling als team en duidelijkheid naar verwanten. Dat is onze kracht: als dit de situatie is, zetten we onze schouders eronder en gaan we ervoor.”
Beeldbellen vergrootte de wereld van de cliënt